Acımak... Şiiri - Emin Özcan 1

Buruşuk kağıtlar d/üşüyor sensizliğine
kalbimin viranesinde kaldırımlar utanıyor
ben topluyorum kederini kendime...

yağmuruna duruyorum o vakit
boğuluyorum düşerek gölgelerine
bu gölgeler senin kıyametin
benimse cinayetim...

sen sakın bakışlarını yine de
uğrama bu boş kalmış viranelerime
sakla bu acılarımı kimseye söyleme...

görülse de cinayettimin ipuçları
ben mapusluğu senin yerine yatarım

sonra boş sandallarda dursa da rüzgarım
gelir vururum senin denizlerine...

sonra akşam olursa sen düşersin üstüme
yanarım bir mum gibi düşerim üstüme

sahi: acımak bu muydu insanın kendine....