Acım Uç Verdi Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Dur lokmamı üleşeyim, soğanımı bölüşeyim
Bağrımda ki acım uç verdi sancısını dişleyim
Huyumdur, gönül diliyle bir muhabbet istiyorum
Dostlarla görüşüp, kucaklaşıp yollara düşeyim

Haram lokma yemedim dostlar beni böyle bilsinler
Yanıma yanaşıp bana içten bir selam versinler
Çifte kunduram, içliğimden başka hiç bir şeyim yok
Yola çıktım gidiyorum “iyi insandı” desinler

Eğer sürçü-lisan ettiysem de bana hiç küsmesinler
Hakkımda sorup-soruştursunlar, bilgi edinsinler
Canlıları sevmekten gayrı hiç kusurum yok benim
Yüreğim taş, toprak, ateş değil sevgimi bilsinler

Tüm dostlar, canlar, yoldaşlar beni bir benden duysunlar
Gökyüzünde seyyar gezen tüm yıldızlarda sorsunlar
Ben sükûnet, barış, gönül diliyim cağlar giderim
Eğer bir nebze yalanım varsa kafama vursunlar

Çıktım yollara gidiyorum çok uzak diyarlara
Yazıklar olsun, beni bu kötü hale koyanlara
Ben Kağızmanlı garip Mehmet, soyadıma Çobanoğlu
İnsanlara hürmetim var selam olsun tüm canlara

Mehmet Çobanoğlu
06.04.2015
İstanbul