Açım Demek Bile Suçtur Şiiri - Haydar Güner

Derler ki:
“Bak etrafına — beterin de beteri var!”
Bir lokma ekmeğe razıysan,
Üstüne bir de teşekkür beklerler senden!

İşsizlik sarar her sokağı,
İnsan utanır pencereden bakmaya,
Çünkü evdeki çocuk
Kardeşinin ekmeğine göz diker artık…
Ve baba,
Sırf çalmadığı için
Kendini suçlu hisseder içten içe!

Devlet önüne iki kapı koyar:
Birinde “Sadaka” yazılıdır,
Diğerinde “Suç”.
Sadakaya el uzatınca
Onurunu yitirirsin,
Suça yönelince
Özgürlüğünü…

Ama “Açım” demek bile suçtur artık,
Çünkü bu düzende açlık bile itiraftır
Ve her itiraf,
Düzeni rahatsız eder!

Bir gün biri çıkar:
“İsyan var!” der kürsüde,
Ama o da sistemin yedek parçasıdır —
Sözde muhalefet,
Gerçekte halkın gaz vanasıdır!
Patlamasın diye kitle,
Ara sıra bağırır: “Hukuk yok!”
Ama kendi bürosunda
Hâkimlere karar metni yazdırır!

Ve adalet,
Sahte muhalifin cebinde unutulur.

Sistem önce soyundurur seni,
Sonra sana don uzattığı için minnet bekler!
Kirayı ödeyemeyince
Elektrik kesilir,
Elektrik gidince
Suyun tadı değişir,
İnsanın yüzü kararır
Ve aynadaki adam
Kendi gölgesinden korkar hâle gelir!

Anadolu’da buna
“Ölümü gösterip sıtmaya razı etmek” derler.
Bizse buna
“Yaşarken yavaş yavaş ölmek” diyoruz artık…