Açım. Şiiri - İshak Özlü

Gün akşam oldu,
Duvarlarımda oynaşan,
Gönlümü eğlendiren,
Ağaç dallarının gölgeleri de,
akşamla birlikte yok oldular.
Gölgelere can veren,
Güneşle birlikte.

Odamın köşeleri kararıyor,
ruhum gibi.
Yalnızlığımın can yoldaşı,
Sokak sesleri,
Sessizliğe bürünüyor.
Her kesilen bir ses,
Bırakır beni bir başıma.

Odam karanlık,
Dünyam gibi.
Ayak sesleri var,
kapımın önünde.
Akşam yemeğim geliyor,
Aksamaz zaman gibi,
Gelir,
O bana bakar,
Ben ona.,
Geldiği gibi gider.

Açım,
Yıllardır açım,
Açım ama yemeğe değil.
Sokaklara açım.
Esen rüzğara,
Yağan yağmura açım.
İnsan yüzlerine,
Simitçiye,
Kahveciye,
Kahvehanenin dumanına açım.
Odamın kapısından çıkmaya,
Çıkıp karda-tipide koşmaya,
Çayır-çimende yuvarlanmaya açım.

Yıllar var ki,
Dört duvar,
Zemin-tavan eder altı.
Onlar bana,
Ben onlara tok.

İşte yine bir gece,
uzun bir gece,
Bitip tükenmeyen,
Sessiz dünyamın geceleri,
Ne alıyor,
Ne bırakıyor.
verdiği ızdırap cabası.

Sırtım ağrıyor,
Dönüyorum sağıma,
Böğrüm ağrıyor.
Morarmış etlerim,
Hissetmiyor acıları.
Soluma dönüyorum,
Kalbim ağlıyor,
Gözlerimde tebessüm,
Göz yaşlarım içime,

Neydim,
Ne oldum,
Ne olacağım.

Ayaklar isyan ettiler.
Taşımıyorlar bedeni.
Bir yatak,
Bir yorgan,
ve bir yastığa muhtaç bırakıp,
Seyrediyorlar aşağıdan.

Dışarıda korna sesleri var.
Hayat canlar için canlanıyor.
Kimi işine,
Kimi okuluna,
Kimi de sevdiğine koşuyor,
Bense dünkü günü,
Bugünde yaşamaya.
Yıllar var ki,
Yarını yaşayamadım,
Sürekli dünleri yaşamaktan.

Ah be oğul,
Bir gelsen,
Sarıp sarmalasan.
Doktor-tedavi istemiyorum senden,
Sadece ve sadece,
Dünyam olan şu odamdan,
Çıkarsan dışarı.
Kaldırıma bir sandalye,
Üzerine otursam.
Saatlerce bakınsam,
Gelip-geçen yüzlere,
Uçan kuşlara,
Kediyle-köpeğin kavgasına.
Üşüsem iliklerime kadar,
Yansanm güneşte cayır cayır.

Hasret gidersem,
Hava ile-rüzğar ile,
Mahallenin yaramaz çocukları,
Bastonumu alıp kaçırsalar,
Gülsem doya doya.

Ayak sesleri umuttur,
Ayak sesleri dosttur,
Ayak sesleri sevgidir.
Hasretim ayak sesine,
Hasretim umuda,
Hasretim dosta,
Sevğiye hasretim,hasret.

Dört duvar arasında,
Bir bedenim,
Sınırötesine hasretim,
Alan yok,
Yaşarken ölmüşüm,
Bilen yok.

Nefes alıyorsun diyorlar,
Sevgi olmadan,
Seven olmadan,
Sevdigim olmadan,
Aldığım nefesse,
Evet nefes alıyorum.