Açım Şiiri - Mert Can Akbulut

Açım
Hükmedemiyorum mideme
Gurulduyor
Kendi kendine

Açım
Gözyaşlarım süzülüyor
Yanaklarımdan
Gülüyorum hâlime

Açım
Şahşalı sofraların
Kenar süsüyüm
Babamın
Ucu yanık tütünüyüm

Açım
Koca kız burun kıvırıyor
Önündeki yemeğe
Nimet bu atılır mı çöpe ?

Açım
Kenar mahalleden
Bakıyorum size
Doymuyor mideniz
Birbirinizi yemekten

Açım
Bir kuru ekmeğe
Midem kabul etmiyor
Katıksız yemeye

Açım
Bu pervasız hayatta
Kavgalıyım
Yitip giden zamanla
Zamanla değişen her insanla

Açım
Yoksullukla büyüyen yavrumla
Uyku girmiyor gözüne aç yatınca
Doğmuyor güneş odama
Geçer mi bu acı ?
Sabah olup uyanınca.