Tüm kitapları okusam,
Tüm iyilikleri, güzellikleri,
Toplasam.
Doyasıya sindirsem içime.
Birde tüm insanları,
Bir meydana toplasam.
Her şeyi anlatsam,
Acıkıncaya kadar.
Yeniden,
Tıka basa bilgiye doysam.
İnsanlara kendilerini anlatsam.
Sonra haykırsam:
“Durun! ”
Yanlışta, nefrette, kinde,
Savaşta “Durun! ”
“Görmüyor musunuz?
Siz insansınız! ”
Desem.
Sonra hepsini kucaklasam,
Tek, tek öpsem.
Mutluluk dolu,
Dünyayı,
Onlara versem de,
Ölsem.
11-01-1990 Kırıkkale
Yusuf UyarKayıt Tarihi : 18.8.2012 23:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!