Açılmış mektuplar VII Şiiri - Zeynep Beşen

senin yüzünden gözünden düşmek kolay gözüm
çünkü teslim olmuyorsun.
bizim yavrunun ciğerlerini deşiyorlar diyorum kendime
sanırsın önce bizimkinden geçiriyorlar öyle ki batıyorsun
öyle ki sızın dayım
çünkü teslim oldum.
teslim olmak kendini bırakmaktır
sen bunu algılarsın.
konuşmadan anlaşa bilmekte güzel,çok güzel anlıyorsun.
gözlerine oturmuş acını ikiye böl
yarısını bana gönder,çok ağır ağrı taşıyorsun
katlanamıyorum.
bu katlanamama meselesini de çok düşünme,
gözlerinden taşan derdini iki ye böl gönder yeter.
haklılığına katılır mıyım bu bende dursun.
dediğin gibi artık bende görmediğime iman etmiyorum.
ama senin incinme de engel olamıyorum,
elimden gelse bilirsin gelse,
sen böyle incinme diye
dünyanın ortasına çadırı kurar
ortalığı susturur eline koyarım.
şimdilik sadece dualarım
dualarımı salıyorum.
neden böyle oluyor diye bir düşünceden kendimi azat edeli çok oldu.
hatta hiç başlamadı diye bilirim.
ben sevince ancak işte böyle seviyorum
terk edemiyorum terk ediliyorum.
sadakat sadece gündüz vaktin de geçerli değil,
gecesinde bile haiz dir bende bunu değiştirmek bende olmayan bir şey yapamıyorum.
ölene kadar değil ölünce bile dir sadakat gördüğüm den ancak bu kadarını yapa biliyorum.
şimdi ellerimin bu kadar uzakta olduğun aldırma!
sen yinede böl acını hani şu gözlerine oturanı
hani kardeş ve yar payı olarak sal sol yanıma.
anlamasam da yükünün taşımak istiyorum.
davana uzak olsam da sana tutunduğun değnek olmak istiyorum.
bunu istemekten engel olunamıyorum.
hangi arada ve nerede bağlandı bu göbek bağımız hiç düşünmüyorum.
bu sana duyduğum acıma veya merhamet değil.
seni kendimiz saymam dan.
seni kendimiz bilmemden.
rengini rengime karıştırmam dan..
kabul etmekten soru sormayı bırakmaktan..
sevmek böyle bir şeydir unutma sevdiğine ve sevdiklerine karşı.
sen nasılsın dersen de.
ne olsun seni özlüyorum,
onu düşünüyorum,
dünyaya bakıyorum,
çokça utanıyorum ah etmelerim geliyor aklıma bu yüzden çokça utanıyorum ondan.
inşallah beni mazur görür kendine gelmeden.
bu dört duvar beni özgürleştirdi hakkaten.
sonra dert ettiğin şeylerin dert etmek demek olduğunu görüyorum,
buralara düşmeden senin de görmeni istiyorum.
ama üzülmene gel gör ki katlanamıyorum.
ciğerlerimi sökmüş olsan da yapamıyorum.
neyse senin bu kadar telaşının içinde
bir de bizden yana dertlenmene razı olamam
kısacası iyiyim hakikaten.
hoşnutluk var yüzümde,onu anınca huzur var içimde.
biliyorum bir yere kadar..
her şey bir yere kadar.
sen şikayetsizliğim olarak dur bizde.
seni seviyor ve özlüyorum.
aşkta yanılma payı olmadığını biliyorum artık,
ve aşk dışında her şeyde bir yanılma payı olduğunu da buraya düşerek yaşamış bulunuyorum.
senin de düşmeni istemiyorum.
insan payını asla ve hiç bir zaman unutma olur mu gözüm gönlüm ve yanışım.
kendini ve kendindekileri ona ısmarlayarak burada yazımı bitiriyorum.
yine yazarım selametle kal istiyorum.