Açılmış mektuplar VI Şiiri - Zeynep Beşen

bu gün bizi havalandırmaya çıkardılar
ciğerlerime temiz havayı seni çeker gibi çektim içime.
özledim de geldim yani buralara.
sonra azda olsa gök yüzünü gördüm
güneşte değdi tenime.
ALLAH'ım özlemişim.
birden bire canım seni çekti
o dört duvar arasında
seni sarsım geldi..
öyle böyle bir sarılmak ki
seni içime basasım geldi
kokunu sonuna yaşayasım
kaburgalarını incitesim geldi
yıllar sonra özlemek böyle bir şeydi
o nasıl bir iç çekişti anlatamam.
sesimi içimden sadece ben duydum,
ha birde yanım da ki katipler not etti.
dedim ki;
o taşlara duvara yüzüme değen güneşe..
fazla değil inanın ki fazla değil
biraz uyusam yarin döşünde
her şey geçecek sanki
sen bilmiyorsun ama
sana sarılınca geçecek yaralarımız
yorgunluklar biriktirdim
mühleti can verene kadar.
sonrasımı öncesinde yoksan
sonrasında da çeke biliriz sensizliği
bunu ALLAH 'ta biliyor
şurada beni dinleyen duvarlarda öylesine kati.
öylesine katı bir yorgunluğumuz var.
özlemişim özgürlüğü
yüzünden çok özlemişim seni.
şimdi daha daha betersin
aldığım sen
verdiğim benim
ayaklarım toprağa değmeyeli ne kadar vakit oldu
unuttum..
yaşamak dedikleri bir şeylere değmeli idi
bende aşka değdirdim.
ve seni sevdim
haberlerini alıyorum hala başın eğik miş.
ceketinin önün ilikli
anlamadın gitti erkekler anne dese de leyla diye ağlar.
kimse yaratılışından uzaklaşamaz.
her ad dan önce adem ve havvadır..
diğerleri bundan sonra geldi..
kendimi kandıramadım işte ceketimin dügmelerini söktüm.
başımı eğemedim bir başka yastığa.
kim ne derse desin.
yaşamak bir kere verildi ve hakkıyla yaşanması gerekirdi.
ötelerin bir anlamı olmalıydı
oralar erteleme yeri değil ki..
buradan aldıklarınla gitme yeri.
yolun başı burası bitimi orası.
ne anlarsan anla beni..
inanmadığım şeyler uğruna heba olmaktansa.
inandığım şeyler uğruna harcanmayı yeğledim.
olmadığım bir şey gibi yaşamak bana göre değil
bu davranış beni boğar
ruhumu zedeler.
burada yanlış anlama bizi.
inandığım yolda ölmek bana şeref
inandığım yolda yürümek beni güçsüzleştirmez.
o yüzden buralarda olmak bana eziyet değil.
onlar beni istedikleri kadar hapsettiklerini sansın.
ben içimde özgür olduktan sonra.
onlar istedikleri kadar beni zincere vurduklarını sana durup
yorulsun.
üzmek ve yıkmak için yanlış insana çattılar
üzülmek mi aksine gülüyorum onlara.
insana saygı duyulmayacak sa neden nefes alıyoruz ki.
bu dünya ve kaburgalarım beni zapt ede bilir
ama bir yere kadar..
sonrasımı kalbimi okuyanla buluşma zamanı..
hani sorunca memnun kaldın mı diye evet diye bilmeliyim.
sana bir sır vereyim bu içinde tut elin de işle
ben ne çocukluğumu ne gençliğimi nede şimdi ki yaşımı özlemem
güzel geçmesine rağmen özlemem
özleyecek te değilim.
benim özlediğim iki şey var.
bir geleceğim
iki sen..
keşkeler bana göre bir yaşam biçimi değil.
özlemem geçmişi özlemem..
yaşamak bir kere bunu gerçekten unutma
diyerek bu satırlarımın da sonuna geliyorum..
sana yine yazarım..