Açılmış mektuplar IV Şiiri - Zeynep Beşen

nereden baksan yar/asın bana;
ve bunu malesef ki sende biliyorsun,
şimdi nereden baksam yine ve yeniden aşksın bana;
bir farkla!
senin farkında olmayışınla.
şimdi nereden baksak,yokluğuz birbirimize..
buluşmamak üzere.
sen beni ellerimden vurdun,
şimdilerde bu köhne hücremde bir sabah birde yatarken,
yüzümü göz yaşımla yıkıyorum,
geçmeyecek biliyorum,
sen akıl/sızım yüreğimin evine oturan acım!
beni ilk meydanda kalbimden vurdun.
bak! seni ALLAH'tan isteyemiyorum.
bunun acısını inşallah hiç bir dünyada tatma.
istemem bu acıyı tatmanı hiç istemem!
bize ne yaptığının farkındaydın.
bundan istemem bilmeni istiyorum.
ben buraya düşünce sen kendini yitirdin,
ne haber verdin ne görüşlere geldin,
ne iki harfi yan yana getirip kumruların kanatlarına iliştirdin,
sonra haberlerini aldım,
neden gelmediğini,niye hiç yazmadığını öğrendim.
sen ki dünden sevmelerim,
bunu gözlerime nasıl anlata bileceksin.
ağlamak geçirmiyor içimden bilmeni isterim,
ve buralarda tütün nedir onu öğrendim.
öyle çok ağlamak istemiyorum ama,ALLAH biliyor ya,
artık elimde değil.
gövdemdeki ağaçları kırmadın,çatlatmadın,
kalbim gövdemin içinde sayki bir zekeriya,
ve kan içindeyim,izleri senin elinde.
artık yüzüne baka bilirmiyim bilmiyorum,
ne zaman seni görsem beni bir ağlamak tutar da seni incitirim diye,
buralara gelmeni isteyemiyorum gül izim.
bu sırtıma inen yük,ve gözlerimin kalabalıklarda aldırış etmeden dökülmesi,
bilmeni isterim ben benden artık mesul değilim.
birini tam sevince oluyor bunlar zayıflık değil,
yas değil,ölüm değil,bu sevmeyi huy edinmek.
kime sorsan mutluyumdur ben,
ama sana bir ip ucu vereyim beni ALLAH'a sorma.
bir tek biliyor benim ne halde olduğumu.
başkasına açılamıyorum.
en çok muhabbetim onunlaydı şimdi daha fazla onunla,
geçmesini istemediğim tek yara olarak,
ve şikayetsizliği dilime dikerek,
ve ellerinin ne halde olduğunu görerek,
senden gelen bu ağrıyı hıçkırıklarıma armağan ediyorum.
bana özel yara olarak,
kabul olmuş duamın finalinde yine baş rol olmanı diliyorum.
kaç bağım varsa bir bir gözlerinde kopardım,
sen ana diyordun ya,inanmıyordun ya,sahte geliyordu ya.
ben seni yar saydım yar diyorum,yaram diyorum.
kabul ettim başıma koydum.
şimdi bu hücremde günümü gün etmekteyim sen ve sana olan hislerimle.
ve bu son ikazım, son vasiyetim,
bir gün gelirsen tam gelmelisin.
ben seni ALLAH'a sattım,sense beni rüyana sordun,
söyle şimdi iki gözüm canımın ederi,
aşk tereddüt 'e gelirmiydi.
bu soruda yoruldum biraz,
izin ver dinlenmem lazım,
kalemim tükenmedi ama belim yaptığından dolayı kırıldı,
normal bunlar izin ver dinleneyim biraz.
daha sonra yine yazarım.
satıldığın yere seni ısmarlayarak,
biraz dinlenmem lazım,
ruhum tükenecek gibi oluyor biraz,
artık mazurlar listesine koy bizi.
oldu mu ellerimin yetimliği.