açılmış mektuplar I Şiiri - Zeynep Beşen

kuytularım yok benim,hep açık denizlerde gezdim.
hani ne gördüysen oydum.
bir gölgelik içinde kendi içimde kuytu oluşturamazdım.
bu arada selamun aleyküm gözüm nasılsın.
memleketim nasıl,
havası,suyu,taşı toprağı nasıl hala bıraktığım gibi mi..
öyle aşk,öyle bahar,öyle kendimden bir parça gibi mi hala.
yoksa oda bir kış günü üşüdümü bir başka bahara.
yoksa oda senin gibi yeni ceket mi aldı insafsızca üstüne.
bu dört duvar arasındayım biliyorsun.
görüşmeyeli çok oldu hiç yazmıyorsun.
hep ben yazıyorum sen yazmıyorsun.
özgür olduğun halde hiç yazmıyorsun.
görüşlere de gelmiyorsun.
sözlerimede gelmiyorsun.
dostum azizim nasılsın iyimisin.
habersizim meraktayım nasılsın.
bu dört duvar bir yatak bir pencere arasında,
dünya sığmıyor içime,alemi baz aldım kendime.
denizlerimi daha yeni yeni doldurmaya başlıyorum.
güneşi üfleyesim geliyor bazen.
aya mekan kurasım,neptüne yazlık kurasım.
uranüse kaçasım geliyor bazen.
hep sen yoksun,hep sen varsın.
hiç olmuyorsun.hiç oluyorsun.
gözüm diyorum,gözüm nasılsın,
görmeliğim, bakmalığım,gerdanlığım,
neden hiç yazmıyorsun.
alışayım mı bu sensizliğe söyle.
ummalığımı taşamı tutayım.
geceleri oruçlu,gündüzlerimi açlığa mı bırakayım.
yaz bana,hani nefesim bitmeden.
kalemim kırılmadan,
yaz bana.
ötelerde hani ben gidince sen gelince
seni hatırlamam için senden bir yazı bir hikaye uydur bana.
duaya sarılı aminler sal bana.
gözüm yaz bana.
hani ne olursa biraz memleket meselesi,
gönül durumu,yol üzengi,
düş kırımı bir şeyler yaz bana.
iyiyim de hiç olmazsa.