Açılırım Vazolarda Şiiri - Hüseyin Özkan

yorgun argın
çıkmaz sokaklarda
uzun uzun koştum,
yıllarca topladım
biriktirdim her birini.
bir demet çiçek gibi
boncuk boncuk bağladım
koydum kederlerimi
içimdeki boş vazoya.
sığmıyor artık doldu
susuz kaldı,
düşmeye başladı
yaprak yaprak
her şey inat uğrunaydı
kuru, boş inat,
kahrolası inat.
derman olacaksan eğer;
geri döndüm
izin verirsen
sana geleyim
kızma, kızdırma
kuşku duyma
acıyarak bakma
gururluyum hala.
sakın kırma
öldürme beni,
ister al kucağına
soldurma, sula,
istersen kır vazoyu
sadece basma
cam kırıklarına
bütün kederlerimi
tek tek parçala.
İstemezsen eğer;
sadece sus
hiç bir şey söyleme,
gelmeyeceğim bir daha
kapat yüzüme kapını
gömülürüm kederlerime
topraksız susuz kalsam da
yosunlarımdan beslenirim
direnirim inadına
açılırım vazolarda!