Açılım Şiiri - Yaşar Yaramış

Ne kırmızı çizgimiz kaldı,ne beyaz
İçerde soğuk bir duş etkisi var;
Dışarda ise öldürücü bir ayaz.

Hiç bir devirde bu kadar
Çaresiz,passif olmadık.
Aşağılanıp,itilip kakılmadık.
Ne toprak kaldı,ne maden;
Ölmüş eşek fiyatına satılmadık.

Bir açılım lafıdır
Dolanır hep dillerde.
Neyi alıp,neyi götüreceğini
Hep birlikte göreceğiz ilerde.

Açılım güç verdi bütün bölücülere
Fırsat doğdu başımıza çorap örücülere.

Türk milleti aşağılandı,yerildi
Nedense etnik ayrımcılığa hız verildi.

Şimdi servi dayatanlarla el ele
Bir sürü kendini bilmez hergele.

Kimi Türk adıyla utanmadan Kürtçülük yapar,
Kimi çocuk katili Apoya ilah gibi tapar.

Kimi meydanlara çıkar,tutar ayna,
Devlete,millete küfreder habire,boyna.

Daha dün bunların yurtları ağaç kovuğu,indi
Nice hain soyları şimdi meydanlara indi.

Bozmak için bin yıllık kardeşliği,
Reva gördüler her türlü kalleşliği.

Her gün dev gibi fidanlar devrilir,
Göz yaşlarıyla defnedilip toprağa verilir.

Olmaz olsun böyle kardeşlik,
Olmaz olsun böyle kahpelik,kalleşlik.

Şehitler ölmez vatan bölünmez denilir,
Yapılanlarsa ne yutulur,ne yenilir.

Kerkük,Musul çoktan unutuldu,
Vatan için kurşun sıkanla
Vatana kurşun sıkan bir tutuldu.
Kıprıs donduruldu,soğutuldu
Boş sözlerle halk,hep avutuldu.

Kırmızı karanfil niçin Ermenı'ye?
Sözde soykırımdan mı vazgeçtiler?
Yoksa Karabağdan mı göçtüler?
Başa beladır.Bize hiç fayda getirmez
Böyle karşılıksız,tek taraflı sevgiler.

Amaçları milletin sabrını taşırmak,
Ayak oyunlarıyla toprak aşırmak.

Taşarsa eğer bir gün,bu nehir,bu ırmak,
Mümkün değildir.onu durdurmak.

Bu çatı göçerse herkes altında kalır.
İnan bu işin vebali çok ağır.

Farketmez bu,şu,o,kör,topal,sağır
Herkes ne ektiyse elbet onu alır.

15.10.2009-Antalya