Açılım Şiiri - Emin Zeybek

AÇILIM

Son günler moda oldu, bir açılım gidiyor
Dedim kendi klendime, birde ben açılayım.
Ne de olsa büyükler açılım gerek diyor
Ne varsa içim dışım, her yere saçılayım.

Beynimi bir yokladım kafamda kırkbin tilki
Her birinin kuyruğu birbirine dolanmış
Nerde düğümün sonu, nerde başlamış ilki
Güya berrak sularda düşünceler bulanmış

Bir zamanlar “Kördüğüm” diye başlık atmıştım
Meğer körden de öte düğüm filan kalmamış
Dünyalık tüm dertleri bedavaya satmıştım
Şimdi anlıyorum ki hiç kimseler almamış

Nereme el uzatsam hep elimde kalıyor
Bedenim sağlam belki ama ruhum çürümüş
Şaşırıp soruyorum: “Bana neler oluyor? ”
Ben ileri gittikçe kalbim geri yürümüş

Baştakiler buyurdu; “Açılın ey Türkiye”
Bizden olan kardeştir, olmayanlar münafık
Kabaca bir harf için terbiyesizlik niye?
Bizi sevmeyen herkes görüyosunuz sanık

Açılımın hikmeti, alameti farika
Terörist beyefendi, eşkıya adam olmuş
Kırmızı halı serip karşılamak harika
Davulla, zurna ile sınırda bayram olmuş.

Gariban işçi, memur bakıyor şaşkın şaşkın
Geçim derdine düşmüş öylesine yaşıyor
Dünün idam mahkumu, bugün liderden aşkın
Her sözü ferman gibi yaraları kaşıyor.

Lafı uzatmayalım “Açılım” yaptım hasıl
Öyle bir dağıldım ki neydi unuttum adım
Ben kimim, neredeyim? Ne haldeyim ve nasıl?
Valla bende şaşırdım. Kendimi tanımadım.

EMİN ZEYBEK
17 Ekim 2009-Bursa