Acılık Şiiri - Ahmet Aktaş

Eylülde sevmistim seni
Dalından düştüğünde
Ölüm üşüdüğünde yapraklar
Eylülde sevmiştim seni
Bitmişlik sağılan
Islatmayan karanlık damlalardı mayıs/bitiminde

Evet mayıstı ve ben kalmıştım gerinde
Önceleri farketmedimse de
Sen gitmiştin/gittiğinde de
Sultan Ahmedin sultanlığını da götürmüştün kendinle

Şimdi veryansın etmesem bile
Olmazların olduğudur kıt kalp rezervlerimde
Yerim yalnızlık kuşağı
Yüzümde hep büyüyen kâdim bir hüzün
Gel gör ki yokluğunun kazara serzenişlerinde
Müdahale de edemiyorum
Sinemdeki umarsız tahire

Tabi sen bunları görmezdin
Göremezdin/görme de
Bari dil ile ikrarım olsun bu sitemim dinlenclerine
Çünkü şart koşan şairin
Kendini beğenmiş Zühresinin vahhasında
Yorgunsu aydınlığım sığlaşmaz karanlığıma

Oysa ak anında büyürdü ak sesim
Sen bilmezdin ahşaptı gönlüm
Gözlerinde ateş saklardın/baktığında yakardın
Ve hiçbir şey yansıtmadan hiçkimseye
Gizlice yanardım

Sonra kabir görünümlü sinemdeki Tahirle
Gündüzü aşırtıyorduk semadan
Yıldızların delip deştiği
Acılık gök lacivertliğine sürüyorduk izlenclerimizi
Heryere bulaşıyordu bakışlarımız
Ve gök izlençlerimzde
Azgın ufuk dalgalarıyla yitiriyordu güneşi

Tabi sen bunları da görmezdin
Göremezdin/görme de
Bari dil ile ikrarım olsun bu sitemim dinlenclerine
Çünkü göğsüme sapladığın cembiye
Pusulasını şaşırdı/derinlere indi
Kendime bile göstermediğim sır mahzenlerime

Ey uğruna can verip hayalini bile alamadığım
Ahkamdarsızım işte
Söz yağımsız çıplak dilime konmuş ötümsüz kuşların/gel
Gel kurtar artık beni bu dertten
Çünkü karanlık kainat tablosunda gezinir
Hayali buğday grisi teninin peşinde gözlerimin ayak izleri/gel
Gel bahtsız bedevilerimin aynaya bakımı
Bak zifiriden tan düştü/ve yoksunluk
Neşter biledi bileyeceği kadar ciğerlerimde

Ezan sesinden sonra
Tünemli leş yiyicilerinin ayrılık istemsi ezgilerinde
Odamda/dışarıda/sana çalmış semada
Bilmişliğin olsun sen varsın hala
Gözümü kapattığım karanlıklarda
2005