Acılı Ölüm Şiiri - Muharrem Bektaş

Belki hayattaki en acı şey;
Sevipte söyleyememek.
Sadece bakmak uzaktan
Ama deli gibi severek bakmak
Ve bununla yetinmeye çalışmak.
Gözlerini meze edip içkine
Aşk sarhoşu olmak,
Ayakta duramayana kadar içmek
Belki göz komasına girmek
Ve belkide ölmek, sevdiğini bir kez bile söyleyemeden,
Hiç sırası değilken yani...
Ölmek bitirmez hiçbir şeyi,
Mezarda bile görürsün,
Seni darmadağın eden o yaman gözleri,
O tutmaya kıyamadığın öpülesi elleri,
O farkında bile değildir.
Ve onu beklersin sanki gelecekmiş,
Gelipte sevecekmiş gibi,
O gelmez sen bir daha ölürsün
Ve artık koymak sana ölmek
Ve her gün düzenli bir şekilde ölürsün
Korkarsın özlemekten, düşünmekten,
Adını anmaktan ama hiç bıkmazsın bundan.
O gözler seni cennet maviliğine götürür
Herkes güler o gözlerin sana yaptıklarına,
Senin gibi bakamaz onlar
Sen taparsın başkentin,
Kıblen yaparsın.