Acılı Köyüm Şiiri - Hıdır Yallı

Gün yine senden uzaklarda,
Yine sensiz doğuyor,
Yine rüzgar susmuş,
Karanfiller kederli.
Buğulu bir bahar sabahında
Güzel köyüm yine bensiz,
Yine insansız.
Ben uzak diyarlarda çaresiz,
Ben dilsiz, sensiz ve perişan.
Hasret sarmış benliğimi,
Dilim suskun,
Dilim lal.
Köyüme gitmeler engelli,
Yine yasaklar,
Her yer feryadı figan.
Yürekler sancılı,
Yürekler yaralı,
Çiçeklerim sevilmekten yoksun.
Dokunsalar ağlarım,
Sen sakın sorma!
Sorarsan yanarsın,
Sakın sorgulama!
Sorgularsan namlunun ucunda yüzün,
Gölgesinde avunduğun hüznün,
Ve avurtlarında kurşunun barutuyla yanarsın.
Artık güneşin şavkıyla avunurum,
Günaydın maralım,
Günaydın gonca gülüm,
Yine köyümde bensiz sabah oluyor,
Yine köyümde solgun bir bahar,
Avutulmuş bütün çiçekler,
Ve solgun çiçeklerin gölgesinde
Suskun börtü böcekler.
Yine gün akşam oluyor,
Solgun ve sancılı akşamlarda,
İnsansız yetim köyüm,
Acılı köyüm,
Kederli ve hüzünlü köyüm.