-Acılı çocuklar;
ağlamaklı gözlerinden dökülen yaş damlaları,
feryat eden analar, üstüne üstük kimsesizlik.
-Acılı çocuklar;
tutulmayı bekleyen eller, yine, kimsesizlik.
Büyüdüler, kurudu gözlerinin yaşları,
Bakışlar şahin, tavırlar birer şamil.
Şimdi onlar içkeriya’da, Irak’ta, Filistin de, Lübnan’da...
Kimsesizlerle, tutulmayı bekleyen ellerle.
Ama dikkat!
Yaşama bunu sende ey nesil.
Dost durmuş dişini bileyip duruyor düşman.
Yaşadı bunu Ecdad-ı Ali,
Dahi dedi Asım’ın nesli olan Akif,
Yol gösterir gibi yaşayanlara:
Doğacak sana vaat ettiği günler hakk’ın,
Belki yarın belki yarında da yakın.
19.07.2006-Ankara
Şeref BAYRAM
Kayıt Tarihi : 18.10.2007 09:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!