Acılı bir keman sesisin kulaklarımda
Her nefesimde hatırladığım
Boş kalmış bir aşıklar parkısın ilk baharda
Her adımımda elemle ağladığım
Hikayesini romanını okuduklarım
Sadece efsane deyip duyduklarım
Artık yaşanıyor
Her şey herkes üstüme geliyor
Sanma ki gözlerim senin için ağlıyor
Belki kalbim küçük söyleyemiyor
Ama beynim koca adam oldu
Haykırıyor
Seni sevmiyorum
Artık ben de biliyorum
Artık ben de söyleyebiliyorum
Seni sevmiyorum
Kinim büyüdükçe büyüyor içimde
En gıcık ağrısın sanki azı dişimde
Şöyle kanlar içinde parçalayıp
Kırmak istediğim
Uzun sürmez hiçbir şey
Acılı keman sesi biter
Aşıklar parkı yıkılır
Belki de kül olur gider.
Kayıt Tarihi : 9.2.2005 23:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!