Açıldı Penceren Şiiri - Boğaç Yüzgül

Tek kelime etmeden konuştun bütün suskunluğunla

Naçar talihsizlikler eşliğinde

Kaçar gibi hayatın ahenginden

Sıçrar sıçramaz kendi dengine dengesizliklerin

Açıldı penceren döndün yüzünü masmavi uzaklaşmışlıklara

Baştan dimaklar dolusu ağlamıştı yüreğin

Irmaklar gibi akmıştı sellerinde geçmişin

Sen seçmiştin seçimsizliği onca seçeneğe rağmen

Geçimsiz kaynayan hayat tenceresinde

Açıldı penceren döndün yüzünü masmavi uzaklaşmışlıklara

Seninle yürüdü gerisin geri götüren adımların

Bir deri bir kemik ufuk çizgisi özlemlerinde

Saklandın durdun en bariz ortalık sığınaklarında

Anladın seni anlayan anlamsızlıkların manasız yorgunluklarını

Açıldı penceren döndün yüzünü masmavi uzaklaşmışlıklara

Beterin beterini düşünmek yılgınlıktı senin için

Çılgınlıktı her şükre şükretmek çaresizliği

Kükredi durdu içinin içten içe daralan benliksizliği

Yerinde saymayı bıraktı hatıraların ve acıyarak baktın kalakalmışlıklara

Açıldı penceren döndün yüzünü masmavi uzaklaşmışlıklara

Hürsün artık bütün tutsaklıklarının içinde

Nehirsin bütün setlerin ve bentlerin berisinde

Haberinde olmadığın tüm mutlu havadisler girdabı özleminde

Açıldı penceren döndün yüzünü masmavi uzaklaşmışlıklara

Soluğu kesilmeye başladı umutsuzluklarını boğan umutlarının

Yarınlara gebe tüm dünleri yitirdin gittin

Bitirdin ömrünün son pespembe hayal romanını

Dumanını yüzüne üflediğin sorumsuzluğunla beraber

Açıldı penceren döndün yüzünü masmavi uzaklaşmışlıklara