Acılarla Yaşamaya Alıştım

ACILARLA YAŞAMYA ALIŞTIM

Hayattan türlü türlü darbe yedim
Acıları çekdikçe güç buldum
Soğukdan casaret aldım
Aç susuz yaşarak bu günüme böyle geldim
Helal kazanç olunca
Bir dilim ekmeğe bin kez şükür dedim
Hasreti iple çektim
Özlemlere göğüs gerdim
Yokluk oldu katığım
Yalınızlık azığım
Uçan kuşlar tanığım
Yıldız olur benim en rahatladığım
Kara taş oldu yastığım
Sevgidir susadığım
Hastalığımın adı
Aşktır;
Sevdayla yüreğim yanğın yeri,
Dert yükünü içime çekerek yüreğim yanık
Hayattan tokat yedim gönlüm buruk
Yaralıyım nasıl gülem kalbim kırık
Gözlerim görmez ışıkğı sönük
Bu yüzden gezerim boynu eğik...

Yağmurda ıslanmayı
İçimi döktüm karanlık gecede yıldızlara
Gelen vurdu giden vurdu
Acılar kalbimi kavurdu
Felek yalnızlığı bana sundu
Hiç şansım olmadı sevgidin yana
''Zaman nankör,
Acılar geldi dile
Allah'ım bune çile..
Konuşur bir bir
Mevsimler gelir geçer
Aşkla yanan kalbimi gel gör
Çok pişmanım diyeceksin
Buna adım gibi eminim
Bu halimi görmezki
Aşka düşenlerin bir gözü kör
Sevdalım iki gözü birden olmuş kör
Isız yerlerde ağladım
Boş heyeller kurdum
Karalığı seçtim..
Göz yaşlarım saklasın diye
Aşkımı getirdim dile
Sevdaya düşenler çeker çile
Ne yapalım kader böyle
Çektiklerim saysan çıkar bine
Dönüşü yok geriye
Sakındıkça çöp batar göze
Derdim eliyken çıktı yüze
Çıkmasın gör adın dokuza
İnmezki sekize..

Tuzsuzdur ekmeğim akşım
Çaresiz olunca insan
Taşa bile sarılır,
Uçan kuşları görünce
Özğürce..
Mululukğa koşmak geçti içimden
Yalnız kalınca
Anladım...
Sevgi büyük açlıkmış
Mevlaya el açtım odur benim tek sığnağım
Çileler oldu ortağım
Hiç bir yere sığmaz bu dertli başım
Hayatım ne romana sığar ne bilmeceye

Ah! bir diye bilsem
Acılara el veda
Buda sondur diye bilsem
Mutluyum diye bilsem
Desemde hıçkırıklarım izin vermez
Sığındığım yer olur yıldızlar
Ayaz gecede çıplak ayak yürümeyi
Kış günü soğukda donmayı
Ağustos ayında kavrulup yanmayı
Zorlukla baş etmeye alıştım
Yalnızlıkğı ben dost edindim

Yar yanında içimi dökmeyi ayıp sandım
Göz yaşımı görmesinden utanç duydum
İçimde tuttum ayrılıkğın yasını
Parça parça durur aşkın kırıntısı
Çeken bilir sevdanın sancısını
Yokluğa sabır eden bilir acısını
Silmedim gönül basını
Özlem tek başıma çekmeyi
Öğrendim hasret yaşamayı

Yalnızlık aşım oldu
Acılar en iyi dostum
Taşdır baş koyduğum yastığım
Ben böyle yaşıyorsam
Rahman'ın vardır bir bildiği
Yaradandan gelir büyük korkum
O,yüzden benim bu suskunluğum
Geçtim feleğin çemberinden
Yaram kanar derinden.
İçimi sardı dertli acı keder
Saysam derlerimi biri bin eder
İçimi hüzün kapladı
Ben acıları sardım yorgan
Hayatından çok ağır bedel ödedi Türkan
Ben başımdan geçenleri anlatsam donar damarda kan
İçinizden dersiniz nasıl yaşadı bu can
Acılarla yaşamaya alıştım...

** (Şiir) **

*** Türkan Yılmaz ***