Ben çok küçükken başlamıştım seni hayal etmeye
Ta o zamanlarda yemin etmiştim seni bu denli çok sevmeye
Aklım çarpma işlemine ermezken bile
Ben hep senin resmini çizmeye çalışırdım buğulu camlara küçücük ellerimle
Ben en iyi arkadaşımdan öğrendim yalanı,yalan söylemeyi
Ben küçükken bilmezdim bilmezdim böyle küfrü,küfretmeyi
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
bence acılar bize gülüyor be güzelim... biz sadece dediliğe vuruyoruz...
her zamanki gibi sevgi seli akmış sözlerinden...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta