acılarla pişiyor insan.
piştikçe görüyor çiğ yanını.
hayat pembe boyalıyken
göremediklerini, bir bir
gözüne sokuyor acı.
canın yandıkça anlıyorsun
acı çekenleri.
o zaman fark ediyorsun
yitirdiklerinin değerini.
ve devam ediyor hayat
pişirirken seni.
çünkü, o da
acılardan ibaret aslında.
araya serpilen soluklanmalar;
işte onlar, ufak mutluluklar.
kılavuzu acılar insanın.
mutluluklar, dinlence arada.
piştikçe çiğ kalan yanın
daha iyi görüyorsun.
anlıyorsun.
Kayıt Tarihi : 21.4.2012 01:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!