Bir insan acılarla nasıl yaşar
Nasıl büyür acılar
Saçak,
...........saçak
Dal,
................dal
Yaprak,
.............yaprak
Acılarla büyüttüm seni
Taşlara toprağa anlattım
Dile gelip konuşsalar
Bir acı nasıl saçak salar içinde insanın
Dal,dal
Budak,budak
Taşlar ve toprak konuştu benimle
Birgün beni sana anlatacaklar
Bir diken nasıl büyür insanın içinde
Nasıl acıtır insanı
Toprak neden güler insa
Kahve rengi gözlerin topraktı
Çoktan toprağın olmuşum ben
Bir insan acılarla nasıl yaşar
Seni öyle yaşadım ben
Kayıt Tarihi : 15.1.2009 17:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hiç olmayan odasının tavanıyla,
Aklında, binlerce cevapsız soruyla,
Acısını uyutmak için, sığındığı taştan yatağıyla,
Evet, büyüdü o küçük kız çocuğu
Deme mi, bekliyorsun!
Ben hiç büyümedim!
Zaman hiç uğramadı yanıma,
Ben hala, o “küçücüksün” dediğin
İçinde hep seni büyütürken,
On sekizini hiç görmeyen,
Kız çocuğuyum, kırkından sonra bile…
Sevgilerimle…
Demiştim. . . İşte geldim.
Acılar olmasaydı bu dizeleri ve benzerlerini yazabilirmiydik Şair ? . . .Kutlarım seni . . . Saygılarla .
TÜM YORUMLAR (3)