Acılarından Tanıyacağım Seni

Susuyorsam eğer,
Gün doğmadı belki gönlümün karanlığına
Susmak, kabul etmektir karanlığı
Sessizliğe yenilmektir.

Ve özlerken gün doğumunu
Bir ses vermelisin sesime

Sesinden tanımalıyım seni
Yüreğinden geçen acılarından

Susuyorsak eğer,
Aldatmış oluruz çocukluğumuzu

Bir nehrin akışında boğulurken,
Belki acılarımızı arındırırken.

Tutunacak bir yalan bile bulamamışız
Nehir kadar arınamazken.

Sen kaçmalısın
Ve kaçarken acılarını bırakmalısın

Kaçtığın sokaklarda,
Ömrünün kırık dökük parçaları

Bu parçalardan bulmalıyım seni
başka bir yalana tutunmadan,

Ellerimle birleştirmeliyim,
Cam keskinliğindeki parçalarını.

Ne acıdır keserken her seferinde,
Ben, yüreğimle tutuyordum parçalarını.