Acıların Yırtık Uğultusu

Bir zaman bu dağları mekân tutan eşkiyalar, haydutlar vardı
Şimdi hükümdarlara, özel mülkiyete
Kapkaranlığa, zülme karış
Dağları mekân tutan
Yedi asırdır
Yetimin
Yoksulun
Fakir-fukaranın karnı doysun
Herkesin
Evi
İşi olsun
Herkes okusun diyen
Adalet için
İsyan edenlerin yolundan yürüyen
Perçemli, kaşkollu, gocuklu yiğit partizanlar var

Bu kavg, bu isyanda yüreklere dökülmeyen gözyaşı kalmadı
Çiy tutan mavzerlerin kenarında
Yaralarına tutun basıp
Bez bağlayan
Devrime yürüyenlerdir
O
Partizanlar

Başına sulu sepken kar yağan
Havası özgürlük
Ayazı umut kokan
Dumanlı dağların
Eteğinde
Dalları yorgun, çam ormanların
Pus bağlamış
Kayaların
Ardıç ağaçların duldasında
Kırlangıçlar
Coşkuyla kanat çırpıyorlar
Umuda
Mavi gök üstüne çöken
Bulutların altında
Özgürlük türküleri, yankılanırken dört bir yandan
Uyanan sabahlara, şavkı yüreklere dolan kızıl güneşe doğru

Acıların yırtık uğultusunda! Kaç ergen, kaç çocuk öldü bilinmez
Kaç can düştü toprağa, kaç dal kırıldı? Bilinmez
Beyler bebeklere
Canlara kıymayın
Asırlardır
Sömürenler ile sömürülenlerin 
Ebedi kavgasıdır
Bu kavga

Feryat-figan içinde yürekler yanıyor
Bu kavgada
Bu
Kapitalist düzende
Zenginlerin evleri
Malikâne, köşk, villa, rezidans
Marinalarda tekneleri, yatları, yelkenleri
Gökte uçakları, jetleri
Altlarında ferrari, mercedesleri var
Sofralarında ıstakoz, havyar eksilmez
Mutluluk onların
Şatafatlı yaşam onların

Lakin
Fukara işçi, emekçi
Gecekondu
Bodrum katında
Fakir semte
Kenar mahallede yaşıyor
Yoksullun sofrası
Soğana
Zeytine hasret
Şimdi hükümdarlara, özel mülkiyete
Kapkaranlığa, zülme karış
Direniyor partizanlar

Ve
Tüm duyarlı yüreklerde
İsyan var
Bu kavgada
Yitip gidiyor canlar
Toprak
Kan kokuyor
Bu kavga
Sırtına, ruhuna inen
Hançere karşı duranların
Gün yüzü görmeyen
Mağdurların
Kavgası
Bir avuç özgürlüğe hasret
Mazlumların
Zalimlere karşı verdiği
Bu kavga
Bu isyan
Hayata tutunmanın kavgası
Ne gün batışı, nede ölümler olsun artık
Bu kavga, yeryüzünde insanca yaşamanın kavgası

Mehmet Çobanoğlu
06.01.2023
İstanbul