Acıların Sessiz Direnişçisi

Kendi çehresinde, kendi yarasında filizlenen
Tüm dertlere derman olan
Yüreğinde
Kocaman bir dünya taşyan
Ey sevdalıların ülkesi
Ey yaşanan gül bahçesi
Ey süzülen ışık hüzmesi
Ey acılarını sessiz direnişçisi
Yiğit kadın
Gün oluyor
Gülümsemelerinden
Bahar
Gün oluyor
Dudaklarından
Ağıt
Dökülüyor içime
Ne çok ne çok
Ama ne çok sevdim
Anne, bacı, yoldaş
Ve bir yâr gibi
Mazlumun özlediği özgürlük
Dalında gül seven bülbül kadar, sevdim seni

Yüreğinin en derininde avuç, avuç sevgi büyüten
Umudun güvercini, umudun goncası
Çiçekte tohumlaşan
Toprakta berketleşen
Doğanın
Yeryüzündeki en güzel
Yaşam abidesi
Ataerkil toplumda
Yaralarını
Saklayacak kadar güçlü
Namertletin
Şakaklara dayattığı
Namluyu
Geri çeviren
Her zaman militan ruhlu kadın
Umutsuzluk, karanlık, yılgınlık yoklamasın seni

Bazen tarlada ırgat, bazen fabrikada işçi
Zengin evinde gündelikçi
Tükenmenin
Yorgunluğu içinde
Kendi evinde
Koynunda yetimlerini büyüten
Yüz yılların acılarıyla
Hesaplaşan kadın
Bazen bir söğüt dalında
Feryat, figan eden
Bir yavru serçe kuşu
Bazende kötülüğe karşı
Zarafetten
Eşsiz güzelliğe sahip
Kendi yüreğine yaslanan
Yuvasını koruyan
Dişi
Bir şahin
Bazen sınıf bilincine sahip
Her hangi bir kadın
Bazen "Sezarın hakkı sezar'a
Tanrının hakkı tanrı'ya" diyen
En koyusundan
Çocukların düşlerindeki barışa
Gönül veren, kadın çok sevdim, çok sevdim seni

Mehmet Çobanoğlu
29.08.2020
İstanbul