dünya sanki bozuk plak
hep acılarda takılıyor
bırakılsa da çıplak
dibi ballı dut ağacı gibidir aşk
köklerini iyi salamayınca çorak yüreklere
ufacık sallantıda yıklıyor
güzel günlere insandan
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
