Acıların Karşısı Mutluluk

dünya sanki bozuk plak
hep acılarda takılıyor
bırakılsa da çıplak
dibi ballı dut ağacı gibidir aşk
köklerini iyi salamayınca çorak yüreklere
ufacık sallantıda yıklıyor
güzel günlere insandan
ve aydınlığa açılan kapılardan çıkılıyor

yıkılsa ne çıkar onca duvar
çıkar duvarları duruyor
nice kapılar suratımıza kapatılıyor
kurşunlar bombalar atılıyor
günler yine kanatılıyor
çıkar için öz evlat bile satılıyor

acılarından da uzat bana
insanlığımla geldim sana
çıkar duvarlarını yıkarak çıkalım yola
yakındaki uzakları aşarak
varalım güzelliklere
içimizdeki çocuga ulaşarak
sevgiler büyütelim herkese

öldürme sakın
yaşasın
yolunu yitirdiğinde
kılavuzun olur içindeki çocuk
içimizin bir köşesinde
tozlanan insana uzanan
mesafe kadar yol var
acıların karşısı mutluluk