Acıların Gölgesinde

Her acı, ruha bir şeyler katar, büyütür insanı
Başkalarının canını yakmamak için
Kendinden bile kaçar insan
Acısıyla, tatlısıyla unutmak ister maziyi
Yine de bir yerlere, bir anıya takılıp kalır
Alzheimer hastası şaşkınlığında yaşar hayatı
Artık adına "yaşamak" denirse...

Acılar, mazoşistçe bazen ruhu okşar
Yüreğin derinliklerinde sancısıyla yankılanır
Sisli geceye düşen belirsiz gölgeler gibi
Hep rahatsız eder, hiç tükenmez
Zamanlı zamansız yürek depremleriyle varlığını hissettirir...

Her acı, ruhta bir çiçek açar
Beynin kıvrımlarında gizlenir hatıralar
Baharda yaprak gibi yeşerir
Poyraz ayazında kalmış gibi savrulur ruh
Ne garip şey bu hayat
Acılar o kadar çok ki
Ama hayatı öğretip büyütür insanı.
Bazen en büyük ödül olur unutmak,
Ah, keşke unutmak istediklerimizi gerçekten unutabilsek...

©
7 Ocak 2025
01:14