Acıların bavulu. 11.12. ...

Acıların Bavulu

Şimdi acılarımı toplayıp bir bavula doldurmak vardı,
Ve gelişine, gelmişine sövmek vardı.
Her bir gözyaşı, bir kenara itilen anı,
Hüznüyle yüklü, yüreğimde bir çığlık.

Geceleri beliren hayaletlerle yüzleşmek,
Kayıp düşlerin peşinden koşmak vardı.
Sırtımda yüzyıllık yük,
Zamanın sarmaladığı bir yanılgı.

Ve o bavula yeni acılar doldurmak,
Her bir yaşam kırıntısında bir parça daha,
Büyük bir öfkeyle kaplı içim,
Her gün biraz daha ağırlaşıyor belki de.

Bazen, bitti sanırım,
Ama her defasında yeniden başlıyor.
Sövmek vardı,
Ama kendi içimdeki savaşla yüzleşmek.

Bazen bana gülümseyen yüzlerin ardında,
Bir yürek kırıklığı saklı,
Ve ben, her gülüşte yeni bir acı,
Kendimi unutarak, başkalarına gömülürken.

Bir bavul dolusu acıyla,
Yeni bir başlangıç aramak.
Hayatın oyununda kaybetmek,
Ve yine de durmamak, yürümek…

Ve o bavulda birikiyor her an,
Unutulmuş, özenle saklanmış,
Kimi zaman yükümlülük, kimi zaman yalnızlık,
Ama her biri benliğimin bir parçası