Acılarımız Şiiri - Oğuzhan Öğrük

ACILARIMIZ

Lacivert bulutlar oynaşıyorken
güneşin kızıl ışıklarıyla
Denizin dalgaları sevişiyorken kayalarla
Yıkanmışken beyin alkol ve yalnızlıkla
Genç bir kız oturmuşken can sıkıntısıyla
orada değildin

Ben ordaydım
Kavgam yanımda değildi
Sen orda değildin
Yalnızlık senfonisi eşliğinde ölü dostlar ve ölümle
Şarap deminde sohbet ederken ben
Umarım ki rüyaların en güzeliyledin sen

Kim mi vardı
Senin tanıdığın- tanışamadığın,tüm ölü dostlar oradaydı

Hazır bulmuşken ölü dostları ve ölümü
Hayatı ve ölümü sorguladık
Onlar susma haklarını hayatı değil
Ölümü sorgularken kullandıklarından
Öğrenmek istediklerimi öğrenemedim

Sonra onlar beni sorgulamaya başladı
Akıllarına ne gelirse sordular
Ben ise susma hakkımı neden yalnız içtiğim
Ve senin için kullandım

Önce lacivert bulutlarla oynaşan güneşin kızıl ışıkları gitti
Yerine yıldızlar ve donuk ay geldi
Sonra ölü dostlar gitti
Ölüm ve yalnızlık senfonisi kaldılar
İkisi tekrar başladılar sorguya
Bir ara o kadar arka arkaya soru sormaya başladılar ki
Can sıkıntısıyla oturan kızın denize atladığını fark etmedim
Zaten hep kendi acılarımızla meşgul değilmiyiz


OĞUZHAN ÖĞRÜK
03. 03. 2001