Acılarımı Sevin Şiiri - Sadık Toraman

Suskun bir yüreğe sığdıramadığım çığlıklarım suskun.
Kesik başlı duygularım iki kelimeye boyun bükmüş.
Gördü de ne oldu sanki bir gözü gözlerim!
Çığırından çıkmış hüzünler kesik kesik içimi yontuyor.
Sevildin de ne oldu doğum sancısı çeken kadının nerde?
Bırak bırak döküleyim toprağın bedenine.
Veremem yüreğimin acımtırak tadını hiçbir dudağa.
Devrilmiş masalar gibi kaldı boynum hepinizde.
Durmayan zamanları gördü bu içimdeki çocuk.
Kıyılmış işte sözlerine durmadan gözleri kanıyor içimde.
Yetişemediniz hiçbiriniz gömülüşüne.
Acılarımı sevin.
Her şeyinizdim hiçbir şeyiniz kadar…
Her gece gözlerim yetim ağlarken nerdeydiniz?
Gitmeliyim hepinizden.
Benden önce giden gidişlerinize yetişmeliyim.
Size bir şey olur korkusuyla yanarken içim.
Sizde ne uyandırdı benliğim?
Çocuktum hepinizde gülmek isteyen bir çocuk.
Sevdiniz, okşadınız da;
Neden büyümedim ben hiç birinizde?
Hep kendimi kırdım sizde.
Kırıldı her gece kollarım.
Saramadım işte tek başıma yoktunuz hiçbiriniz.
Gidiyorum kendime artık.
Sizdeki beni de bırakın, toplansın tüm parçalarım.
Hasta yürek, zaman ilaç, umut: ‘yaşamakmış’ dersiniz
Şiirlerimi de verin bana.
Uzun uzun gözlerinize bakıp ağlamak isterdim.
Gitmeliyim hepinizden.
Buraya kadarmış işte…
Siz de dönün artık yüreğinizin yolundan içinize doğru…

www.sadiktoraman.com