Derin izler kaldı geriye senden!
Ҫok uzaklardan geliyordum ben! Hayatla nerede ve nasıl tanıșacağımı bilmeden yollara düștüm sancılı endișeler iҫinde!
Elimde hiҫ bir ipucu olmadan ve rotasız ҫıkmanın serzenișleriyle sallana salana bir hedef saptamıștım kendime! Uzun bir hikaye değil de, hayatın bana yüklediği sorumluluk gereği fırtınalı birikimlerdi benimkisi! Bir bașımaydım hep! Senden önce!
Kalabalıklıkların yanlız ҫoğullarından birisiydim kendisini gecenin koynuna atan ve sürekli pencerelerden hayatı seyretmeye ҫalıșan! Bir köktüm dalları olan ve gelip dallarımdan tutması gerekeni beklerken incinerek ilerliyordum bir bașıma! Hep baharı beklerdim; mevsimsel baharlar ise bana güzden farksız gelirdi bazı yıllar! Bir boșluğun girdabında dönmenin sersemliğiydi bașımda ve yüreğimde tașıdığım hazan mevsiminin en fırtınalısıydı her șey! Bașka bir tükenișin varolușuydu ruhumdan kopan acılara eșlik eden! Ne zaman düșüncelerimden yüreğime bir sızı geҫse; ayrılıkları, vedaları, yanlızlıkları, bir de istemeden rüzgar gibi geҫișleri solgun ҫehremin hüzünlü bekleyișleriyle harmanlardım! Bir de henüz tam betimlemesini yapamadığım ҫektiğim derin ‚ofların ve sızlanmaların‘ buz parҫası gibi yüreğimi parҫalayıșlarını yașardım ve de yașıyorum. Ve bu iҫ ҫekișlerin korkularıma ortak olduğu dalgın bakıșlarımın uzakları seyredișiyle kendi yıkılıșıma tanıklık ederim! Ya da, Fernando Pessoa’ın dediği gibi: „ben kendimin ve geçip giden zamanın seyircisiyim...'“
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Yüreğinize sağlık hocam Saygılar
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta