Acılarım Şiiri - Gülten Nazlı

Belkide insanın en güzel yaşlarıdir bu yaşlar, gülüp gezmek eğlenmek varken biz acı çekiyoruz. İster ailevi sorunlar olsun isterse hayatla ilgili sorunların olsun insan, bir şekilde yıkılıyor mahvolyor, yaşama isteği kalmıyor, bir dalı kırılmış ağaç gibi hisseder... Ve işte bu beni yıkıyor çektiğim acılar hergün benden bir parça götürüyor gibi. Saklamak istersin ama bir yerden sonra zaten ortaya çıkıyor. Ben niye bu haldeyim neden umutsuz vaka gibi, ruhsuz gibi dolaşıyorum ki bende anlamış değilim. Yaşıyorum ama sadece yaşamak için yaşıyorum bir hedefi olmayan gemi gibi denizin ortasında salanıp duruyorum, Bilmiyorum acaba ben hayata negatif baktığım için mi böyle. Ya da bana hayata negatif baktıran şey nedir inanın ki bende bilmiyorum ve de anlamış değilim ama içimde sönmeyen bir ateş var, çıkmayan bir sıkıntı bana hayatı zehir ediyor gibi... İnsanlara iyi davranmaya çalıştıkça insanların seni ezip geçmeleri, ve bir yerde de sana yardım etmek isteyen insanları görmezden gelmen ayrı bir ironi zaten, off senin yaşıtların gülüp eğlenirken sen orda o nasıl oldu, kim bilir bunun ne derdi var gibi sorunlarla başa çıkmaya çalışıyorsun. Ne kadar ağır bir yüktür ki insanların sıkıntılı olması. Ben ve dertlerim sanki birbirimize arkadaş olarak verilmiş gibiyiz..