İhtiyar olmadan, ağardı saçlarım
Umutla gülmeden, döküldü gözyaşlarım
Yaşamadan hayatı, geçti güzel yıllarım
Anamda gitti, bittim, dinermi artık sancılarım
Bir başıma kaldım, karanlıkta ağlayan
Bekledim, sustum, konuşmadı zaman
Sensiz anam, benim halim yamanmı yaman
Yuva kurmaya bile yetkim yok, of aman
Bir benmiyim, zorda olsa ayakta duran
Bir bu yürekmi anaya hasret kalan
Bir benmiyim feleğin çarkına takılan
Kader fırtınasında yaralı çaresiz çırpınan
Tükenmiyor acılar, teselli bilmez yüreğimde
Ne gün gördüm, ne umut var, yaşlı gözlerimde
Yalnızlığa mahkum kaldım, şu viran gençliğimde
Kalemi alınca elime, kan aktı şiirimin defterine
Budur benden bana kalan, sevgi kalmadı, hepsi yalan
Bir anamdı beni anlıyan, bir yalnızlık hüzün geriye kalan
Bir benmiyim fani dünya, aşkına bir kanmıyan
Yüreği bir taş misali, ta ortasından yarılan
(Sene 1986 Türkiye)
Özkan ÖcalKayıt Tarihi : 17.10.2008 17:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yaş 17 sene 1985 canımdan çok sevdiğim annemi sonsuz yolculuğa uğurladıktan sonra, bende kendimi dibi olmayan bir boşlukta buldum ve annemin yerini hiç bir şey dolduramıyordu o boşluk hep kaldı ve o boşluğun başlangıcında bu şiiri yazdım sene 1986 Acılarım şiirini. Saygılarımla
Bir anamdı beni anlıyan, bir yalnızlık hüzün geriye kalan
Bir benmiyim fani dünya, aşkına bir kanmıyan
Yüreği bir taş misali, ta ortasından yarılan
Aynı duygular içinde bende babamı hatırladım; bir kış günü elini öpüp yanından ayrılmıştım; o yorgun ve hasta haline pencereden bakarak gözleri yaşarmıştı; fazla sürmeden ölüm geldi... Annenizi ve babamı rahmetle anıp dua ediyorum...10 puan... Antolojime... Sevgiyle kalın Özkancığım...
selami
TÜM YORUMLAR (15)