Acıları Yetim Kalan Topraklar

Başını alıp giden taşlı bir patika, bir yorgun yolak
Güneş berraklığını, aydınlığı çoktan unutan
Kırılan, dökülen bağrı derin yaralı olan
Bir dağ eteğinde soluklanırlarken
Savaşlardan ötürü
Baharları hiç yaşamayan
Boynu bükük kalan hüzün çiçekleri
Acıları yetim kalan Kürdistanlı feryatlarla
Enkaz altında umutları yitiren çocuklar ağlarken
Katledilmiş evlatlarını sırtlarında taşıyan anneler hep bitkin

Kızıl çiçekleri ezilmiş mavi göğü toz, dumanla kirlenmiş
Tank, top sesleriyle her an her an hep sarsılan
Vadilerinden, derelerinden
Kan akan
Gülü
Çiçeği
Ceylanı
Kelebeği
Her günü bir başka cehennem yaşayan Kürdistan’da
Acıdan çavlan çavlan akan annelerin gözyaşları dinmek bilmiyor

Munzur’u, Kandili kurşunlanan yıllardır acıyla kıvranan
Özgürlük isyanında direnişçileri dağlara yürüyen
Taşı, toprağı kana bulanan
Pınarları kurumuş
Köprüleri yıkılmış
Evleri talan edilmiş
Zulüm yaşayan halkı perişan
Yolları hep paletlerle bozulmuş
İmiklere takılıp kalan ağıtları lal
Bayramları, düğünleri hüzün dönen
Derdi, kederi hiç eksilmeyen topraklar da yaralı bir Kürdistan var

14.10.2016
İstanbul