Acıları Paylaştık Şiiri - Mehmed Sarı

Şimdi bakıyorum da
o günlerin ardından
on üç yıl geçip gitmiş
bir nefes alır gibi biz farkında olmadan,
Ve geride kahreden, küfreden
öldürüp, diriltip, delirten
binlerce öfkeli stresli anılar kaldı,
Geniş, uzun ve kocaman
bir cenk meydanıydı
yirmi iki yıllık alan,
Kanayan ellerimiz, sıkılmış dişlerimizle
bir ömür döne döne savaştık,
Ne güzellik göründü gözlerimize
ne mutluluk çaldı kapımızı bir kere
Biz onunla yalnızca acıları paylaştık...

Karanlıklardı bizi birbirimize bağlayan
omuz verip, ermek için allı sabahlara,
Koparak
çok eski ve küflü düşünceler dünyasından
gelip gitmek için aydınlıklar dünyasına,
Lime lime döküldü yollarda eteklerimiz
Sevda nasıl bir meyveydi hiç görmediğimiz
Muhabbet bağına nasıl girilirdi
gönül kapıları gülle donatılmadan,
Bütün acıları getirip
vurdu sırtımıza zaman...

Asfaltlar eskittik
yırtık papuçlarımızla
karlı dağlar aştık,
Ne ışıdı karanlık
ne ısındı yaşamın yüreği
Biz onunla yalnızca acıları paylaştık...

Kesilip alınmıştı sanki
ortasından varlığımızın yarısı
dokunulmazlıklarca kutsanan
bir şeylerce,
Kanardı durmadan
sevgiye dair ne varsa
boşluk ve yokluk içinde,
Öte yandan dalga dalga
kabarıp gelirdi üstümüze
gece gündüz zulmün saldırıları,
Dışarıda granitten duvar gibiydik
omuz omuza, yürek yüreğe, bilek bileğe
ve düşmana karşı kanla, kinle dolup taştık,
Açılmazdı gönlümüzde seher gülleri
şakımazdı dalımızda kuşlar,
Biz onunla yalnızca acıları paylaştık...

Belki anlaşılır birgün
beyhude kutsanan karanlıklar
bedavadan çekilen acılar,
Anlaşılır yaşam kavgasında
yaşamı zincire vurmanın aptallıkları,
Varlığın özü görülür
ve yürünür el ele sevdalı sabahlara
rüzgarların kollarında
mutluluk duygularıyla
kabarıp dalgalanarak...
Ne yazık
hiç yaşayamadık
yaşanması gereken bir anını bile
geçip giden onca uzun yılların
Yatıp, kalkıp hep engele dolaştık,
Yanaşmadık çözmeğe
içimizdeki urganın kördüğümünü
Biz onunla yalnızca acıları paylaştık...

5/1/2016
Melbourne