Acıları Naklen Yaşamak Şiiri - Vayo Kayra

içimde ormanlar yanıyor
çatır çatır ,
çayır çayır ateş yüreğim,
ve ben bir yanımla üşüyorum,
titriyor yüreğim.

Bir yanım da bitiyor ,için için hüzünlerdeyim.
Kanayan yaralarım var demir çubuklarla deşiliyor.
Bir yanım narkozda sanki ,uyuşmuş bir şey hissetmiyor.
Bir yanda can çekişiyor ölüyorum ..

içmde büyük gürültüler kopuyor çığlıklar atılıyor ,
ben ıssız bir gece gibi ,bir yanımla sessizliği dinliyorum..
suskunum ,
sakinim,
içimde bunca şey olurken ,
hüzünlü bir müzik çalınıyor kulaklarıma ,
bedenim hüzünlü bir raks tutturmuş.

Ağlayamıyor gözlerim,
bedenim ağlıyor dansıyla,
hüznüm ağlıyor ince ince...
Rüzgar esiyor uğultulu arada,
bazen sıcak, bazen soğuk.

Dönüyorum uçuyorum,
savruluyorum oradan oraya,

bir ağacın dalındayım,
bir deniz kenarında,
bir dağın yamacında,
bir yerin dibinde karanlık bir oda da,

bir gökyüzünde bir bulutun üzerinde.
Herşey siliniyor arada,
ben yok oluyorum,
uyutulmak çare olmuyor acılara.

Bedenim uyusada, beyin’inimi uyutamıyorum,
bunun için uyanmalıyım,
acıları naklen yaşamalıyım,
bir daha izlememek için,
bilinç altına kayıt yaptırmamalıyım.

Korkularımı korkutmalıyım,
ve ben....
korkularımdan kaçarak değil,
onları kovalayarak kurtulmalıyım.
V.Kayra