Acılarda Kalıcı Değilmiş

Hüsranla başlayan sevgi varmı!
Yok saydım..

Her başlangıç bir bitişti, kabul etmedim..
Zaman kendi içinde kabul ettirdi hayatı,
Ben yok saymaya çalışırken..

Ansız anılara inat sevmek dedim,
Benden önce gelsin dedim! !

Varsaymaksa,
Saydım. Döndü gitti umarsızca.

Haylaz gülüşlere bir yudum mutluluğa hasret olmakmıydı?
Her umut, bir başlangıç..
Her başlangıç, bir son değilmiydi?
Varsaymak değil hayatın içinde yaşamak değilmiydi?

Hayatın taa kendisi,
Yaşamadığın, umudun ettiğin sevgin,
Sebepsiz arsız anılara varsaymak yerine,
Kabullendim kendimce..

Acıları inat etmeden, varsaymadan..
Gerçeği yaşamak,
Sevmek dolu dolu farkederek anlayarak..