Acılara Yenildim Şiiri - Ezgi Şimşek

İlk defa mı yalnız kalıyorum,
Yoksa yalnızdım hep de yeni mi fark ediyorum?
Yapayalnızken yalnızlıktan korkuyorum galiba...
Hissettiğim korku değil de,
Mazoşistçe bir zevk mi acaba?
Sanırım mazoşist olmaya başlıyorum yavaş yavaş
Belki de hep,
Sadistlerin elinde kaldım...

Karanlık mı,yoksa aydınlık mı
Önümde uzanan boşluk?
Yürüyorum,korkuyorum,üşüyorum.
Yalnız,sessiz,sakin...

Hep mi böyleydim ben?
Hayır,hatırlıyorum
Farklıydım bir zamanlar,
Çocuktum galiba,
Hep öyle kalsaydım daha iyiydi belki.
Neden büyüdüm ki ben,
Böyle erkenden?

Çaresizim,
Tutunmaya çalıştıkça acılara,
Kayıyor hayatım ellerimden.

Tutunamıyorum,
Düşüyorum farkında olmadan karanlığa
Ve gidiyorum uzağa,çok uzağa...
'Sen'den,'o'ndan ve 'herkes'den kaçıyorum,
Ama insan kaçamaz ki 'kendi'nden!

Saçmalıyor muyum,saçmalatılıyor muyum?
Koşuyor muyum,düşüyor muyum?
Yaşıyor muyum,ölüyor muyum?
Gülüyor muyum,ağlıyor muyum?
Acılara yenildim sonunda!