Astarını geçse de aslını kaybedenler yığıldı küçük dilime büyük harflerle. Yalnızca şanslı çiçekler mezarlıklarda olur. Ve yalnızca büyük harfler aslında uçup kaybolur. Ne anlatıyor burada şair? Çocukluk diyor soluk soluk daha çok, varlığın ahmaklığı sıvayarak soğutacak kulaklarında uğultuyla. Bense delik deşik ayakkabılarımla ruh gibi deyimini yaşıyordum ilk 10 yılımda. Asla bükmediği boynu topladı bavulunu bavul dediğimiz de küçük bi sırt çantasıydı ya neyse. Sonra ki 10 yıla kumanyası sadece bi kaç kaşık sevgi ve kapağı olmayan tencere dolusu öfke. Döktü oralarda, her sırt çantası topladığında ruhunun kırışıklıklarına bakardı ayna da. Tanrıyla arasını da açtı her defasında karavana yaşam. Ara sıra geçmişten alışkanlığı olan gecenin sesini dinlediğini düşünüp çok daha fazla kapatırdı içine hıçkırığı. Sonra ki yıllara hazırdı..
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta