Acılara Sadakat Şiiri - Zöhre Eylem Yıld ...

Bazen canın çok yanar
Hani alıp çıkınına yüklenip acılarını çekip gidesin gelir
Çekip gitmek istersin ıssız bir yerlere
Sonra bir sızı kaplar yüreğini derinlerde
Tanıdık bildik eskiden kalma ve bir o kadar yeni
Bir yavru serçenin ilk kanatlanışının ürkekliğinde
Çarpar acıların yüzüne yüzüne
Karşı koyamazsın ne içindeki sancıya
Ne kaybolmaya kaçmaya çalıştığın duyguya
Unutmak istersin belki
İhanet eder gibi hisseder vazgeçersin
Öyle ya
Acılara da sadakatle bağlanır yüreğin
Gülsen ihanet ağlasan ihanet uyusan ihanet yesen içsen ihanet
Kendi kendine sürer gider içten savaşın bulmaz nihayet
Kimse anlamasın istersin saklarsın
Kimseler bilmesin susarsın konuşursun laf olsun diye yaşarsın
Aslında kimse bilmez çok derinde gizlidir yürek vurgunun
Acılarının mercanı çıkartmaya her daldıkça
Vurgunlardan vurgun yer gelir yüreğin
Sızlarsın içten içe
Sızlar kanarsın kimseye demeye dilin dönmez
Sert bir duvara çarpar dönersin içinde
Savunmasız ve üryandır sızlayan zavallı yanın
Bakar aynada görünen kahrolası suretine
Bende adam mıyım der yinede yaşamaya devam edersin
Bilirsin ki yaşamalısın
Ölsen ihanet kaçsan ihanet kalsan ihanet gitsen ihanet
Boynunun borcu ayağının prangasıdır duvara asılı duran acıların
Gidersin bir gün tüm acılarını sığdırıp çıkınına
Sessizce uzanıp musallaya o gün işte
O gün diner sanırsın tüm bu savaşlarda aldığın acıların

Z,Eylem YILDIRIM/Ozan Firari/01/12/2014/İzmir