Acılara Karşı Şiiri - Hikmet Karakuş

Bunca gölge arasında
aydınlığa düşmeli insanın yüzü
Ve karanlığa karşı
uykuları inmeli sipere,
Gün atımına dek
umuda döğüştürmeli korkuyu,
İşte direnmek bu,
Bu kanın yürekte tütüşması
acılara karşı.

Yalnız değiliz,
Ölüm ensemizde.
Ama yaşamak için
deli cesaretimiz
yarınlara ışıldıyor hep,
Kan içinde olsa da sevdamız,
Çoğalıyor çile çiçeklerimiz
acılara karşı.

(İst.1979)