Acılar unutuluyor

Bilirsiniz aslında tüm boşlukların
zamanla nasıl da dolduğunu,
yaraların kabuk bağladığını,
yaşamınızla özdeş olmuş sandığınız
o berbat kederin eriyip,
yerini yeni mutluluklara bırakacağını.

Üstelik sarılmak isterseniz
Bir sürü teselliniz de vardır.
Size yardım için çırpınan
dostlarınız da,
işiniz uğraşınız da,
kitaplar, şarkılar, şiirler de

Üstelik hoş olmasa da
yine bilirsiniz ki;
sanki insan en beter acılara bile
katlanmak için yaratılmıştır.

Bazen tanıdığınız birinin başına
benzer bir acı geldiğinde
Şaşardınız ya hani;
“bunca acıya nasıl katlanıyor” diye
şimdi katlanmak sırası sizdedir işte,
şaşırmak sırası ise başkalarında.

Düşünsenize,
en acı kayıpların ardından bile
bazen uzun sürse de
zor olsa da
yine çaresizce
kimi zaman ağır,
kimi zaman hafif yaralı ama
nasıl da dönmek zorundayızdır
yaşamlarımıza.

Ama içiniz el vermez aslında
şaşarsınız kendinize,
utanırsınız hatta bazen
nasıl böyle kolay unuttum,
nasıl böyle
kolay gömdüm acımı diye

Kızmayın asla kendinize
böyle anlarda
üzülmeyin,
çünkü böyle yaratılmış
ne yazık ki insan
ne kadar acı çeksek de
acılar unutuluyor.