Acılar Sokaktaydı Görmediniz mi? Şiiri - ...

Öylesine güzel bir yürek sesiyle yazmışsınız ki ferayatları yüreğimize geldi tebrikler

harikaaaa,,kutlarımmmm

yüreğiniz kadar beyniniz de boş değil belli ki.elinize ,yüreğinize, düşüncelerinize sağlık.sevgiler üstad.

Duygu dolu ve içten yazılan dizeler için teşekkürler.

Aysel AL/Yıldız Yayıncılık

Harika bir siir:) yureginize saglik kaleminiz daim olsun saygilar

Nasırlı bedenlerin,uzanan ellerin
Yabancısıdır gözler,
Ağlayan kuytuların gözyaşlarında.
Yalnızlığın serüvenini taşıyor
Şehrin sisli sokakları...
Bir yaşam hikâyesidir
Yaşadığın yere yabancı olmak.
güzel dizelere tşk ..

İnsanlar sıcacık evlerinde ve tok mideleriyle bu acıları hissedemezler ki! Şiire kişiyi çeken şey duygudur. Şiir kişinin yüreğini titretebiliyorsa gerçek şiirdir, tüm kurallara uyulsa bile ruha hitabı yoksa şiir olarak kabul etmiyorum. Şiirizin ruha hitabı var.Tebrikler.

ne acılar var duvarlara sinmiş, yollara sinmiş aslında hayata sinmiş...
her görülende bir kalp sızısı, bir geçim sıkıntısı, bir yol beklemenin acısı, emaneti yolcu etmenin acısı... hayatın bütün sevinçler gibi acılarda...

anlamlı şiir, tebrikler Ahmet Bey...selamlarımla...

SOKAK ÇOCUKLARI BABASIZ

Sağlıksız kentleşme sonucunda toplum yapısındaki değişikliklere paralel olarak aile yapımızda değişti, farklılaştı.Bu gelişmeye ayak uyduramıyan ailelerde değişimler ve yıkılmalar kaçınılmaz son olmuştur. Bu değişimin belli başlı ilk sebebi elbetteki göçlerdir. Bu göçlerin bir çok nedeni vardır. Ekonomıik nedenler, terör, işsizlik ve hızlı nufus artışı. Bu nedenlerden dolayı köyden kente göçler ve kentlerde yaşanan kültür çatışması aileleri kent yaşamının dışına itmiştir. Ve büyük umutlarla gelinen kentte yiten aileler, bozulan aile ilişkileri ve boşluğa sürüklenen çocuklar.
Aile denetiminden uzaklaşan çocuklar, yarım kalan eğitimler, ekonomik sıkıntılar ve dışlanmışlıklarıyla kendini sokaklarda bulan ufacık canlar. Sorumsuz özgürlüğün sosyal yaşamdan kopardığı çocuklarımız. SOKAK ÇOCUKLARI....Bizim evlatlarımız.Kimi yerde tiner çekerken, kimi yerde dilenirken, kimi yerde mendil satarken, fuhuş yaparken, arabalar arasında bir cam silme parasına çalışırken ve kimi yerde de büzülmüş soğuk taşlar üzerinde yataken rastladığımız yavrularımız.SOKAK ÇOCUKLARI. Bu çocuklara bizler heryerde rastlıyoruzda yetkililer rastlamıyorlar mı? Görmeyen gözler, hissetmeyen yürekler, işitmeyen kulaklar acep hep yetkililerde mi? Geleceğimizi emanet ettiğimiz çocuklarımıza şimdi sahip çıkmayacağızda ne zaman sahip çıkacağız? Yasaların koruyamadığı bu sokak çocuklarını vijdanlarımız ne kadar koruyor?
18 yaş altında gününün tamamını sokaklarda geçiren, tüm ihtiyaçlarını sokaktan karşılayan, her türlü kötü alışkanlığı edinen ve her türlü kötülüğe maruz kalan bu yavrular hiç bir sosyal güvencesi olmadan yaşamlarını sürdürmektedir. Nefretle, şiddetle yüzlerine baktığımız bu çocuklarımızın suçu ne? Neden sadece onları suçlayıp cezalandırıyoruz? Bizlerde suç yok mu?
Çocukları sokağa iten toplumsal nedenleri ortadan kaldırmadan, bu sorunun çözümü mümkün değildir. Sokakta yaşayan çocuklar hepimizin. Sahip çıkmalıyız. Duyarsızlığımız adeta uyuşmuşluk düzeyinde. Onlarında en az bizler kadar insanca yaşama hakları var. Hepimiz tepkimizi ortaya koymak mecburiyetindeyiz. Her türlü olanaksızlık ve eksikliklere rağmen çözüm üretmeye çalışan organizasyonlara destek olmamız gerekli. Toplumsal sorumluluğumuz olduğunu unutmayalım.Bunun vebali altında eziliriz.Ve hesabını ne bu dünyada ne ahirette veremeyiz. Sorun çözüme ulaşana kadar fedakarlıkta bulunmadıkça, yüreklerimiz onlar için yanmadıkça hepimiz suçluyuz. O küçücük elleri tutmadıkça, acılarına ortak olmadıkça hepimiz sahtekarız. Bu milletin ferdi olarak karanlık, soğuk sokaklarda kaybolan çocuklarımızı kendi çocuğumuz gibi hayal edip sahip çıkmadıkça hepimiz suçluyuz.
Vatan tüm fertleriyle bir ailedir. Bu ailenin bazı fertleri “ SOKAK ÇOCUĞU” diye adlandırılıp ailenin dışında yaşamaya mahkum ediliyorsa ve çaresizlik içinde yaşam mücadelesi veriyorsa o ailede huzurdan, mutluluktan, güzel gelecekten söz etmek mümkün değildir.

Zerrin Özgür

gördükte keşke görmezden gelip geçebilseydik yanından.
Kızmazsan Ahmet abi hece ve kafiye ile işlenmiş şiirlerini daha çok beğendiğimi ve daha çok severek okuduğumu söyleyeceğim ama?
Nesir tarzı şiirlerinizde ki konu bütünlüğü ve anlatılmak istenenin mısra mısra bir öteye kayması ve kendini kaybetmemesi de çok güzel.
Tebrik ediyorum

__SEVDAZAN__