İnsan alışınca dert zor gelmiyor
Kaderinde yoksa yüzü gülmüyor
Seven gönül haddini hiç bilmiyor
…Acılar servetim, ak saçlar kârım.
Kömür karasıydı benim de saçım
Zulüm dolu dizgin, huzura açım
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
