duyarlılıkları
dönüşümsüz yoksunluk
nasırlaşmış acılarıyla
yıllardır umutlarını ve inançlarını taze tutan
soğuk, kar-kış demeden
İstanbul’un göbeğinde
ayrılık nöbeti tutan
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta