Acılar diz boyu Şiiri - Necdet Uçan

duyarlılıkları
dönüşümsüz yoksunluk
nasırlaşmış acılarıyla
yıllardır umutlarını ve inançlarını taze tutan
soğuk, kar-kış demeden
İstanbul’un göbeğinde
ayrılık nöbeti tutan
Cumartesi annelerini
yerin yedi kat derininde
madendeki gazla
ya da suyla boğulan
yüzlerce canını
cananını arayan
yürek parçaları
yer altında mahsur kaldığında
yüzme bilmediğinden dert yanan ananın
delik lastik ayakkabılı babanın
ya da yerde cansız yatan yazarın
mağrur ama dimdik duruşundan
ya da sorgusuz yok oluşundan
mahçup olmayan
sorumluluk duymayan insanlık
deliksiz uyuyabiliyor musunuz geceleri
uykunuz kaçıyor mu hiç
ay ışıltısında
karanlıkta ürperiyor musunuz mesela
yüzünüzün kızarmadığı belli
vicdanınız mı kararmış sizin

Mayıs 2015