Acılar Da Ağlar Mıymış Şiiri - Salih Özbey

Bülbülünü kaybedince, dağlarda ağlar mıymış

Gülünü kaybedince, bağlarda ağlar mıymış

Gülistanını kaybedince, yiğitlerde ağlar mıymış

Peygamberi kaybedince, Medine’de ağlar mıymış,

Bu çemen diyarın Ya Rab!

Ne kurban adadı Anaları

Ne soy verdi pehlivanları

Ne de boy verdi karanfilleri...

***

Tümünü kaybedince, parçada ağlar mıymış

Alimini kaybedince, alemde ağlar mıymış

Talebini kaybedince, ilimde ağlar mıymış

Muhammedi kaybedince, Kur’an’da ağlar mıymış,

Bu benler diyarında Ya Rab!

Ne bitkiler meyve verdi

Ne tam olarak solu verdi

İkisi arasında kala kaldı.

***

Aydınlığını kaybedince, vicdanlarda ağlar mıymış

Gücünü kaybedince, ellerde ağlar mıymış

Haklarını kaybedince, halklarda ağlar mıymış

Mustafa’yı kaybedince, Ümmette ağlar mıymış.

Bu garipler diyarında Ya Rab!

Ne dertlerimiz üzerine bir yar

Ne yaralarımızın üzerine bahar

Ne de bizi düşünen kimsemiz var.

***

İbrahim’i kaybedince, kabede ağlar mıymış

Musa’yı kaybedince, tur-i sina da ağlar mıymış

İsa’yı kaybedince, çarmıh da ağlar mıymış

Ahmet’i kaybedince, sidre de ağlar mıymış.

Bu virane diyarın kalmadı Ya Rab!

Ne sevdayla bağrı yanık münevverleri

Ne sevgiyle donatılmış bireyleri

Ne de aşkla örülmüş birlik ve beraberliği.

***

Süleyman’ı kaybedince, hüthüt de ağlar mıymış

Yusuf’u kaybedince kumrular da ağlar mıymış

Eyüb’ü kaybedince, kurtçuklar da ağlar mıymış

Hatem-ul Enbiyayı kaybedince, kusva da ağlar mıymış

Bu enkazı diyarın Ya Rab!

Sen ol imar eden mimarı

Kırılmış kalplerin

İnsafsız yüreklerin

Kararmış vicdanların.

***

Nuh’u kaybedince, denizler de ağlar mıymış

Yunus’u kaybedince, balıklar da ağlar mıymış

Davud’u kaybedince, vadilerde ağlar mıymış

Muhammed Emin’i kaybedince, kütük de ağlar mıymış.

Bu kimsesizler diyarın Ya Rab!

Sen ol yetimlerin

Mustazafların

Kimsesizlerin

Biz Ümmetin çocuklarının sahibi.

***

Haya giyinmiş gençleri kaybedince, melekler de ağlar mıymış

Gözü nemli ihtiyarları kaybedince, semekler de ağlar mıymış

Ar örtünmüş gelincikleri kaybedince, ruhlarda ağlar mıymış

Şafakta ağlayan Nebiyi kaybedince, ins-u cinde ağlar mıymış.

Bu vefasız diyarda Ya Rab!

Katında lutf-u kereminle ver bize

Sızlayan öz

Ağlayan göz

Kızaran yüz.

***

İbadetle beli bükülmüşler olmayınca, yağmur yağar mıymış

Hu hu çekip uyutulanlar kalmayınca, güneş doğar mıymış

Yetimleri mağdur olan toplumda, hayır bereket olur muymuş

Seherde kıyama duranlar bulunmayınca, kıyamet koparmıymış

Bu kıyameti kopmaya gelmiş diyarın Ya Rab!

Rahmetinle koruyucusu SEN oluver

Gönlümüze nur

Gözlerimize fer

Dizlerimize derman ver....