Acılar çocuklarımızdı...
beklentilerle büyüyen çocuklarımız.
Ve varoş mahallerin uğrak köşe başlarıydı kahvehaneler
acılarımızı ısıttığımız...
Isınırken acıların tutunmak olursun yarınlara
ve koca bir demlikten bakarsın hayata
isteklerini yüreğine gömer
umutlarını beklemeye alırsın
ağlarsın uzaklarda bir yerden...
Acılar çocuklarımızdı...
hükümsüz bir coğrafyaya kanayan çocuklarımız.
Adalet sevmezdi eşitliği bu coğrafyada
ve en özgür tutsaklıklardı kahvehaneler
kefaleti yarınlarımız...
Kayıt Tarihi : 6.5.2006 20:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!